داستان

ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺎﺑﮏ ﺧﺮﻣﺪﯾﻦ ۴ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ،ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﺵ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺑﮏ ﺭﺍ ﺩﺭﺷﻬﺮ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ . ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻧﻈﺮ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﺑﺎﺭﯾﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮﺁﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﭘﯿﻠﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻨﺪ . ﭘﯿﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻨﺎ ﺭﻧﮓ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻘﺶ ﻭ ﻧﮕﺎﺭ ﺑﺮﺁﻥ ﺯﺩﻧﺪ؛ ﻭ ﺑﺎﺑﮏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﯽ ﺯﻧﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭﺯﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﺮﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮﺁﻥ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻧﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺎﺑﮏ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺷﺨﺺ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺑﺮﻓﺮﺍﺯ ﺳﮑﻮﯼ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺑﯿﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ . ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻤﻪﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ .... ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﮊﺧﯿﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﮏ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﻗﺎﯾﻘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺑﮏ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺟﺎﺭﭼﯽ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻧﮓ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ﻧَﻮَﺩ ﻧَﻮَﺩ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﻢِ ﺩﮊﺧﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﻭﺭﺍ ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ . ﺍﺑﻦ ﺍﻟﺠﻮﺯﯼ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺑﮏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺩﺭﮐﻨﺎﺭﺵ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯿﺪﺍﺩﯼ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻗﺘﺖ ﺩﺭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺮﮒ ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺖ! ﺑﺎﺑﮏ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺩﯾﺪ. ﭼﻮﻥ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺑﮏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺯﺩﻧﺪ، ﺑﺎﺑﮏ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻭﯾﺶ ﻓﻮﺭﺍﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﺮﺩ . ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﺮﺍ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﺑﺎﺑﮏ ﮔﻔﺖ : ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﻮﻧﻬﺎﯼ ﺑﺪﻧﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﭼﻬﺮﻩﺍﻡ ﺯﺭﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﻭ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺭﻧﮓ ﺭﻭﯾﻢ ﺍﺯ ﺗﺮﺱِ ﻣﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .. ﭼﻬﺮﻩﺍﻡ ﺭﺍ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺯﺭﺩﯾﺶ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﺸﻮﺩ . ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺑﺎﺑﮏ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ . ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺑﮏ ﺑﺮﺯﻣﯿﻦ ﺩﺭﻏﻠﺘﯿﺪ، ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺷﮑﻤﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺩ ... ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮﺑﺎﺑﮏ ﮔﺬﺷﺖ، ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻥ ﭼﻮﺑﻪﯼ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﻣﺮﺍ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻻﺷﻪﯼ ﺑﺎﺑﮏ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺯﺩﻧﺪ، ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ . ﺁﺧﺮﯾﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﺎﺑﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ : ﺗﻮ ﺍﯼ ﻣﻌﺘﺼﻢ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻃﻠﺒﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﻟﺮﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻋﺮﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺮ ﯾﺎ ﺯﻭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ .. ﺗﻮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺑﮏ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﻮﺷﺎﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ﺟﻬﻞ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ! ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﺯﻭﺭ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻪ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻧﺮﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ . ﻣﻦ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻭ ﺩﺭﺱ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺟﻼﺩ ﺗﻮ ﺷﻤﺸﯿﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﯾﺪﻥ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺗﯿﺰ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺻﺪﻫﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺑﺠﻮﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎﺯﯾﺎﺭ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎﺑﮏ ﻭ ﻣﺎﺯﯾﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﯿﻬﻦ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯﺍﻥ ﻭ ﯾﻮﻍ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﺪﻭﯼ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺮﻫﺎﻧﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺍﻓﺸﯿﻦ . . . ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎﻥ ﻧﺨﺴﺖ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﺑﺎﺑﮏ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻭ ﺑﻌﺪ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺩﻭ ﺧﻨﺠﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻧﺪﻩ ﻫﺎﯾﺶ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺳﺨﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﮏ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ : " ﭘﺎﯾﻨﺪﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ " ﺭﻭﺯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺎﺑﮏ ﺧﺮﻣﺪﯾﻦ ﻭ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ 2 ﺻﻔﺮ ﺳﺎﻝ 223 ﻫﺠﺮﯼ ﻗﻤﺮﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻌﻮﺩﯼ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﺮﻭﺝ ﺍﻟﺬﻫﺐ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺎﺑﮏ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪﯼ ﻣﻬﻤﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﺍﻋﺪﺍﻣﺶ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺮﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺸﺒﻪﯼ ﺑﺎﺑﮏ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻮﺑﻪﯼ ﺩﺍﺭ ﺑﺎﺑﮏ ﺩﺭ ﺷﻬﺮِ ﺳﺎﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺑﺎﺑﮏ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺒﺎﺳﯽ ﺑﻮﺩ ﺷﻬﺮﺕ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺩﯾﺪﻧﯽ ﺷﻬﺮ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺎﺑﮏ ﯾﻌﻨﯽ ﺁﺫﯾﻦ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﯾﺒﺶ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺑﮏ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﻨﺪ. ﻃﺒﺮﯼ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﮊﺧﯿﻢْ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺎﺑﮏ ﺭﺍ ﻣﯽﺑُﺮﯾﺪ، ﺍﻭ ﻧﻪ ﻭﺍﮐﻨﺸﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯿﺪﺍﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﺑﺮﻣﯽﺁﻭﺭﺩ. ﺟﺴﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﻣﻌﺘﺼﻢ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺩﺭ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺍﻧﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ، ﺑﺎﺑﮏ ، ﻣﺎﺯﯾﺎﺭ ﻭﺍﻓﺸﯿﻦ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﯿﻠﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﺁﻭﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﻣﺠﻠﺲ ﺿﯿﺎﻓﺘﯽ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺁﻥ 3 ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺎﭘﯽ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ ﻭ ﻫﺮﺑﺎﺭ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ. ﺩﺭ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺟﻮﯾﺎﯼ ﻋﻠﺖ ﺍﯾﻦ ﻏﯿﺒﺖ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺎﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﭘﺪﺭ ﮐﺸﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ . ‏(ﺗﻮﻟﺪﯼ ﺩﯾﮕﺮ-ﺷﺠﺎﻉ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﻔﺎ ‏).